Olsaydı bir veda..

Bu vedanın bizim olmuş bir gecenin sabahında olmasını ne çok isterdim.Tüm günah ve yasak denilenleri tattığımız gecelerimizden birinin sabahında...Duru bir çıplaklıkla ısınmış bedenlerimizi ayak uçlarım ürpertmeden seni ayırırdım birbirinden.Daha fazla üzmeden gitmeyi öğrenmişken senden,ağzında tadım varken gitmek de benden olurdu.Tek şahidimiz olan şehrin sokaklarına karışırdım üstümde senin kokunla.Görüyor musun artık korkmuyorum biz demekten.Ayrılıklar birliktelikleri hatırlatıyor insana...Artık geçen zamanı da saymıyorum.Yaşanılan,yaşatılan herşey için minnettarım sadece.Herşeyin ilkini sende tatmış gibiyim,her insanın ilk nefesi kendi ilkiyken.Kılıfları buldum pişmanlıklarıma giydiricek.Sen yine o duru çıplak ve günahsız haliyle kalansın.Ben ise çamurlara bulanarak dar sokaklardan koşarak uzaklaşan.Ben gidenim.Tıpkı diğerleri gibi...