Kimi insanı morali bozukken öldürsen insan içine karıştıramazsın.Şimdi ben de öyle hissediyorum kendimi senin gittiğin şu birkaç saatten beri.Kimse konuşmasın,hal hatır sormasın beni öylece bir köşede unutsun istiyorum.Hatta mümkünse o spot ışığının altında gelip yine defalarca kez doyamadan öpmeni bekliyim beni.Sonra de ki "öyle bakma ama bana".Belki şimdi anlıyorsundur neden sana öyle baktığımı...Ben kontrolümü kaybediyorum söz konusu sen olunca.Frenlerim tutmuyor,rotam şaşıyor,başım dönüyor...Yine de tutmuyor,tutamıyor seni ellerim.Sen şimdi dünyanın bir ucundan okumuyorsun bile bunları ve hatta neyse ki sensiz yaptığım yanlışları da görmüyorsun.(hoş görsen de neyi değiştirir bilmiyorum bazen) Anlayamıyorum.Tenim unutuluyor,kokum uçuyor,söylediklerim geçip gidiyor.Gidiyor mu böylece kolay senden? Böylesine ait oldun mu sahi sen? Ben olmadım.Olamıyorum açıkçası.Kendimi bu kadar kimseye ait hissedemiyorum ben.Sıcak yataklar var.Sıcak omuzlar,tutkulu öpücükler.Ama kimse olamıyor işte senin gibi.Bak 5 senedir beklediğim adamı 1,5 ay uzağa gönderemiyorum şimdi.Neden? Çünkü yine yaklaştık.Çünkü yine esir olduk.Çünkü yine düştüm,yenildim.Yenildiğimi görmekten nefret ederim.Bilmiyorsun daha sen.Beni normal etki altında bir kız zannediyorsun belki ama ben yapamıyorum kimseye yenik.Zaferlerim olsun istiyorum sende de,vur-kaçlarım olsun inadına.Neden yaptım ki bunu diye sorgulayacağım şeyler yapayım ilerde...Ama kıyamıyorum sana.Yok yapamıyorum.Bu haldeyken bile yapamıyorum.İlginçtir.Son zamanlarda hep seninle yatıp seninle uyanıyorum ben.Halbuki bir haftadır hiç görmedim seni,hiç dokunmadım sana.Kokun desen şimdi rüzgarla burnuma gelemiyecek kadar uzakta.Dizlerimiz bir denize sallanırken birbirine değmez.Özlesen koşup gelemezsin.Arkanı dönüp sokağın ucuna bakamazsın geliyor muyum diye.Sonra canımı acıtmamak için..neyse.Hiç girmeyelim en iyisi.Ben özlüyorum sonuç olarak seni.Söz konusu sen isen böyle realistim ben.Söz konusu sen isen bir o kadar da hayalperest.Benden kilometrelerce uzakta bir adamı düşlemeden uyuyamayan ben ve sonra yine kalkıp o adamla beraber sonlandırıcağı bir ömürün hayalini kuran ben.Benler acı çekiyor içimde.Yüzümdeki ben'e vuruyor.Anlamıyorsun.Anlıyorsun da belki bu kadar olduğunu tahmin edemiyorsun.Düşünemiyorum.Karışıyorum,bulanıyorum.Temize çıkarmaya çalışıyorum sonra yine kendimi.Ne olursa olsun,nerede olursan ol yeter ki kurtar,kurtar beni.

Günleri geri saymaya başlayabilirim yarın.Ya da saymam.Hangisi daha çabuk geçiyorsa...Gelip geçebilir birileri.Sahile inemem sensiz.Ya da inerim,deniz otobüslerine bakarım içinde sen var mısın diye.Uyuyakalmışsındır belki,güneş vurmuştur üzerine.Kaç dakika sonra benimle olucağını hesaplarım saatler öncesinden.Başımı omzuna koyucağımın hayalini kurarım.Beni küçük küçük serbest bıraktığını sonra daha da kocaman kavradığını düşlerim.Küçük çocuğun karşımıza dikilişi gelir aklıma.Yaptığımız kaçamaklar,saatlerce yürümemiz.Sen çok uzaklardayken ben seni düşlerim.Düşlerimde uzatırız ayaklarımızı denize.Kirpiklerini sever bakışlarım.Rengini anlamaya çalışırım gözlerinin.Çok severim seni.Bırakırım,serbest bırakırım.Gitmelisin bence de.Çünkü kalmamalı tek bir keşke içinde.Eğer gelecekte de benimsen sen,gitmelisin şimdi.Benim olmak için gitmelisin.Kendin için.Bizim için.Ben için.