Mathilda

Zormuş Mathilda.Korkularınla yüzleşmesi zormuş.Hangi hikayenin hangi sahnesinde yalnız bıraktılar seni de bilmiyorum ama,demiştim ya hani hayat da bir oyun zaten diye...Onun için sen de üzülme.Paspasladığın yerin tozuna bulanmış bile olsa hayatın,sen o ellerin kadar minik kalbini temiz tutmaya çalış yine de.Uyandığın rüyalar kabusların olduğunda yatağın ucunda elini uzatmış birisi bulunur elbet sana da.Soğuktur Mathilda sabahlar,hem de kabusun ürpertisiyle karışınca terin nasıl da buz gibi akar teninden...Ama sen gene de korkma şanssızlığından.Sanki en güzel yerinde evhamlanmış gibi hayatın,telkin et kendini ya da inandır herşeyin güzelleşebileceğine yeniden.Ve ne yaparsan yap kurtuluşu da kabuslardan uyandığın yataklarda arama Mathilda'm! Demedim mi,ben sana sen bana yeter de artarız bile diye.Şimdi artık kalk ayağa ve sil rimeline bulaşmış gözyaşlarını.Bir de sımsıkı sarıl bana,daha önce yapmayı hep unutmuş olduğun gibi...