Zaman yavaşlasın ki ırzına geçebilelim dilediğimiz gibi.Gitmeleri seviyorum ucunda sevilenler olduğu sürece.Ve öylece kalmaları da seviyorum bazen,kaldığım yerde de varsa bir sevenim.Ben en çok göz göze bakışmaları hatırlıyorum.Sarılmalar da var ki kalp atışlarını duyduğumuz,hep hayran kalıyorum.Kavuşmaların uzak olduğunu bildiğim halde vedalarda niye hiç ağlamam bilmiyorum.İnsan içine attıklarını neresinde saklar,keşfedemiyorum.Ağır gelenlerin zehirini akıtmaya çalıştıkça çürütüyor insanın içini ve hepimiz bağımlısı oluyoruz biraz daha,biliyorum.Kanırtıp çıkartmaya çalıştıkça tazeliğini koruyanlara da dokunuyorum,görüyorum.Ve tüm bunlara rağmen kalıp,perde arkasında kalıp gelip geçene bakmayı yeğliyorum sahneden.Oyunlardan çıkartılıp,yeniden dahil olmayı bekliyorum sonra da.
Bir zamanlar o adamın da dediği gibi.İnsan acı çekince ruhunu içinden çıkartıp bir başka bedene aktarmadıkça dizgenleyemiyor kendini.Bu ruhun bir başka bedende hayat bulmasını bekliyorum.
skip to main |
skip to sidebar
.jpg){kind=small}
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder