Bir adam bir şehir ve bir kadın

Tren düdüğünü öttürmüştü.Gözlerim ona diktiğim gözlerinden yavaşça uzaklaşmaya başladı.Son sarılmamız,son öpüşmemiz...Ve bitmişti,geçmişti saatler çoktan işte.O gözlerini benden çektikçe gözlerim doldu.Ama ağlamazdım,ağlayamazdım ya ben hani.Sırtımı dönmem,tüm bu vedalardan kaçarcasına uzaklaşmak istemem hep bundandı.Kendimi attığım bir arabada,evin yolunda başımın dönmesi.Ve yine vardığım ev,bizim olmuş evimiz.Sanki hiç gitmemiş gibi.Kokusu burda ve duvarlarda,odalardaki izleri,izlerimiz.Belki de tek şahitlerimiz onlar.Camları açmıyorum.Biraz daha benle kalsın hayali.O diye sarıldığım yatağım.Hala dokunuşlarına irkildiğim,ateşiyle yandığım,ona aitmiş gibi hissettiğim bedenim...Herşeyin böylesine gerçekliği...Ve anılarımız.Tadın aklımda,tadı hala bende yaşananların.Sen de beni içinde bir yerlerde tutasın diye...