Kafamda düşünceler var.Detaylara inmiş hayaller.Mesela ''you give me something'' çalarken,yağmur yağsın ve öpüşerek dans edeyim hayatımdaki adamla.Ama öylesine bulanık bir gelecek ki,ne adamın ne de yağmurun garantisi var.Belki de mp3 çalarların şarjı biter,kim bilir...
Anlatması zor anlar var.Şu cümleden sonra bu söylensin dediklerim.Ama o cümlelerin kurulup kurulmayacağının bile garantisi yok aslında! Takıntılılık mı desem...Yoksa hayatı planlama huyum paranoyaklığa mı ulaştı? Bilmiyorum.Ama uzun lafın bir kısası varsa; ben bol acılı,yarım kavuşmalı modern zaman aşklarını sevdim galiba!
P.S:Son günlerde günlük tarzına döndü sanki yazılarım.Ama atlayamadığım birşey var.Öyküyle geçenlerde konuştuk da,başıma ne geliyorsa arkadaşlarımdan.Onların verdiği acıyla yalnızlığın verebileceği acıyı mukayese etmeye başladım bile çoktan.Bilginize!
skip to main |
skip to sidebar
.jpg){kind=small}
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder