Sar/sarmala

'Hayat bir baston.Asıl tutunman gereken ayakların.''
Bense düşünüyorum da şimdi.Ne bastona tutunabildim,ne de ayaklarıma.Akıntı vardı.Ben sürüklendim.Silinip gittim hayatlardan.İnandım her defasında.Gecelik aşklara,sarıp sarmalanmalara.Birileri benim gözlerimde ışıltıyı görmüştü.Benim hiç görmediğim bir ışıltıyı.Ben onlarda şefkati bulmuştum.Bahşedildiği halde hiç yeterli gelmeyen şefkati.Tek gecelik şefkatleri...Kollarının altında sarıp sarmaladıkları genç kızın kadın olabilme yanıyla daha çok ilgilenen adamlara inandım.Evet benim suçum.İnanmayı seçtim.Ruhumdaki yaraların tamiri yok.Kendimi iyileştiremiyorum.Yardım da istemiyorum bunun için.Çünkü hayat bir baston.Tutunmam gereken ayaklarım.Kendi ayaklarım...