Şefkatle

Karmakarışığım.Ne yeni ufuklara açılmaya cesaretim var,ne de olduğum yerde kalmaya gücüm.Olası terkedişlerin kalbime bindirdiği yükten korkuyorum.Çektirdiğim acıların kat kat mislini çekmekten,sırtını dönüp giden olmaktan...Sürükleniyorum olası bir sona.Bu olası sonları yaşamamak için zaten haykırıyorum:''Tutun elimden hadi!'' diye,olmuyor.Kendi günlük gürültüsüne boğulmuş adamlar beni duymuyor.Onlar duymadıkça koşar adım uzaklaşıyorum.Başka kollarda buluyorum kendimi.Hepsinin söylediği bakışlarım.Derinine bakıyorum çünkü ben.İçini görmeye çalışıyorum herkesin.Onlar da beni mi görmeye çalışıyorlar,bilmiyorum.
Gözlerime bakıyor.Derinine bakan gözlere.''Görüşürüz'' diyor,ama bu sefer öpmeden.İniyor arabadan,gecenin karanlığında kaybolup gidiyor bu adam da...