Depresyon

Yıldızlarım kayıyor gökten.Birer birer.Tuttuğum dileklerim de kayıyor beraberinde.Susamıyorum ağlamaktan.Acının müptelası olmuşum artık.Vazgeçemiyorum.Yıldızlarımın kayarken çıkardığı ışığı göremiyorum.Kapının deliğinden geleni de.At gözlüklerimi çıkarmaya yeltenmiyorum bile! Bununla yaşamaya alışmışım.Alışkanlıklarıma sonsuz sağdığım,seviyorum.Yüreğimin beyazı gri olmuş,renklerim solmuş.Fırçayı tekrar almıyorum elime.Canlandırmıyorum o renkleri yeniden.Başımın yastığa düşüşü daimi.Yorgan desen en tepemde.Ama herşey bulutlar yüzünden! Bu kapalılık ve grilikten.Geçicek.Yüreğim unuttuğu renklerine yine bürünücek...